ของหายากในโลกที่พระพุทธเจ้าตรัส
‘ภิกษุทั้งหลาย ถ้าสมมุติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้ มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด บุรุษคนหนึ่งทิ้งแอก’ (คือไม้ไผ่)
‘ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียวลงไปในน้ำนั้น ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้ ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนืออยู่ดังนี้
ในน้ำนั้นมีเต่าตาบอดตัวหนึ่ง ล่วงไปร้อยปีร้อยปีมันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่ง’
เอาล่ะ เราลองมาสังเกตอุปมาที่พระพุทธเจ้าตรัส ท่านบอกว่าโลกใบนี้มีแต่น้ำอย่างเดียวไม่มีดินเลย อุปมา สมมุติ ทำไมท่านต้องพูดอย่างนี้ เพื่อให้เห็นว่าน้ำมันเยอะขนาดไหนเอาดินออกให้หมด
บุรุษคนหนึ่งทิ้งแอกไม้ไผ่ ยุคเราเอาให้ง่ายหน่อยกระบอกข้าวหลาม แล้วเจาะรู รูหนึ่ง ที่กลางกระบอก แล้วโยนลงไป
พระพุทธเจ้าบอกว่า ‘ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก’
เพื่อทำให้เห็นว่าเมื่อลมพัดมา กระบอกไม้ไผ่จะลอยไปโดยอิสระ เพราะฉะนั้นควบคุมกระบอกไม้ไผ่นี้ไม่ได้เลย มันจะลอยของมันไปเรื่อยๆ
ในน้ำมีเต่าตัวหนึ่ง
เห็นไหมครับว่าท่านเพิ่มเงื่อนไขเข้าไปอีก เต่านั้นตาบอดด้วย เพื่อให้ดูยากขึ้นไปอีก บอดไม่พอ ร้อยไปถึงจะขึ้นมาหายใจ ไม่ใช่เหมือนเต่าตัวอื่นขึ้นมาบ่อยๆ แต่นี่ร้อยปีขึ้นมาทีเดีย อุปมาของท่านใส่ความยากเข้าไปเงื่อนไขมากที่สุด หลังจากนั้นท่านถามภิกษุว่า
‘เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร จะเป็นไปได้ไหมที่เต่าตาบอดร้อยปีจะผุดขึ้นมาสักครั้งหนึ่ง จะยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีรูเดียวอยู่ในแอกนั้น’
วันนี้ท่านฟังอุปมา ท่านนึกภาพเต่า ท่านนึกภาพกระบอกข้าวหลาม ท่านนึกภาพมหาสมุทร ทุกอย่างมันอยู่รวมกันเป็นก้อนอยู่ในหัวท่าน ผมจึงต้องเพิ่มใหม่
ผมพาโยคีออกไปปฏิบัติธรรมอยู่กลางเกาะกลางทะเล ครั้งหนึ่งขณะที่เรือวิ่งอยู่กลางทะเล ซึ่งมีแต่มหาสมุทร ทะเลเว้งว้างไปหมด
ผมถามว่า ถ้ามีกระบอกไม้ไผ่ลอยอยู่ตรงนี้ ท่านคิดว่าเต่าตาบอดร้อยปี สมมุติว่าครบร้อยปีพอดี มันโผล่ขึ้นมา หัวมันจะเสียบเข้าไปพอดีไหม
ทุกคนเห็นมันเว้งว้างไปหมด ตอนนี้เต่าตาบอดมันอาจจะกำลังดำน้ำอยู่ที่อเมริกา แล้วหัวมันจะเสียบมาเจอกระบอกที่อยู่เมืองไทยได้ยังไง แล้วพอมันจะว่ายมาเมืองไทย มันก็ตาบอดด้วย แล้วสมมุติว่ามันพอจะได้กลิ่นกระบอกไม้ไผ่ ลมก็พัดไปทางทิศประเทศจีนแล้ว เสร็จ ไม่ต้องเจอกัน
เพราะฉะนั้นจะเห็นเลยว่าอุปมาของพระพุทธเจ้านั้นยากมากภิกษุจึงบอกว่าข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้พระเจ้าข้า ที่เต่าตาบอดนั้นร้อยปีผุดขึ้นมาเพียงครั้งเดียวจะยื่นคอเข้าไปอยู่ในรู ซึ่งมีอยู่รูเดียวในแอกนั้น
‘ภิกษุทั้งหลาย ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน ที่ใครๆ จะพึงได้ความเป็นมนุษย์’
เราเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า อย่านึกว่าได้อัตภาพนี้มาตลอดนะ อย่านึกว่าชาติที่แล้วเป็นอย่างนี้นะ แล้วก็อย่านึกว่าชาติหน้าจะได้อัตภาพนี้ด้วย เพราะไม่อย่างนั้นพระพุทธเจ้าไม่อุปมาขนาดนี้
‘ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้นในโลก’
อันนี้เราพอเขาใจได้
‘ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกันที่ธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองไปทั่วโลก’
สำคัญที่สุดตรงนี้แหละ
‘ภิกษุทั้งหลาย แต่ว่าบัดนี้ ความเป็นมนุษย์ก็ได้แล้ว ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ ก็บังเกิดขึ้นแล้วในโลก และธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้ว
ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้ พวกเธอพึงกระทำโยคะกรรม เพื่อให้รู้ว่า นี้ทุกข์ นี้เหตุให้เกิดทุกข์ นี้ความดับแห่งทุกข์
นี้คือหนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์’
วิถีธรรมะ DhammaWay 