มีผู้หญิงผู้ชายคู่หนึ่ง ไปเดินเที่ยวกันในป่า เดินเที่ยวชมนกชมไม้ชมธรรมชาติกันในป่า เดินจูงมือกันไป กระหนุงกระหนิงน่ารัก หลังจากเดินเข้าไปในป่าลึกไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงร้อง
‘..เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก..’
ผู้หญิงพอได้ยินเสียงร้องก็ยิ้มอย่างมีความสุข
“โอ้..ป่านี้มันธรรมชาติจริงๆ คุณลองฟังดูสิเป็ดที่นี่ร้องเพราะจริงๆเลย”
ผู้ชายหันมามองหน้า “..ไก่!..”
แล้วก็เดินกันต่อไป เดินจูงมือกันไปกระหนุงกระหนิงต่อไป เสียงก็ดังขึ้นมาอีกในป่านั้น
‘..เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก..’
ผู้หญิงก็ยิ้มอย่างมีความสุข
“โอ…ในป่านี้คงมีอาหารเหมาะสมจริงๆ เสียงมันได้สดใสจริงๆนะเป็ดที่นี่”
ผู้ชายหันไปมองหน้าอีกครั้งหนึ่งมองหน้าแบบเหยียดหยามแบบโง่ๆ
“นี่แยกไม่ออกหรือไงว่าอะไรเป็ดอะไรไก่ หืม! บ้าจริงๆ!”
แล้วก็เดินกันต่อไป
ผู้หญิงเริ่มซึม
‘..เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก..’ ก็ดังต่อไป
ครั้งนี้ผู้หญิงกำลังจะพูดอะไร แต่ผู้ชายหันมามองหน้า แล้วก็เงียบ
เธอไม่พูดอะไร
แล้วซักพักน้ำตาก็เริ่มไหล
เธอแอบไปเช็ดน้ำตา ไม่อยากจะให้แฟนเห็นเพราะกลัวแฟนจะไม่สบายใจ
ระหว่างที่เดินต่อไป เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก ก็ยังดังขึ้นมาอีก
ผู้หญิงเงียบกริบ ไม่แสดงอาการใดใดทั้งสิ้น
ครั้งนี้ผู้ชายหันมายิ้มแล้วก็บอกว่า “อื้มมม.. เป็ดมันร้องเพราะจริงๆอย่างคุณว่าแฮะ”
ผู้หญิงหันมามองหน้าแล้วก็ยิ้ม
แล้วก็เดินจับมือกัน แล้วก็เดินต่อไป
ผู้ชายเริ่มนึกในใจว่า จะไปสนใจทำไมว่ามันเป็ดหรือมันไก่ คนที่เราต้องสนใจคือคนที่กำลังเดินอยู่ข้างเราต่างหาก มันจะเป็ดก็ช่างมัน จะไก่ก็ช่างมัน
แต่วันนี้พวกเราเจ้าเหตุเจ้าผลกันเกินไปรึเปล่า จะเอาชนะคะคานกันให้ได้เกินไปรึเปล่า
คนที่เราต้องดูแลห่วงใยเอาใจใส่ อาจจะไม่ได้ต้องการสิ่งนั้นก็ได้
จากธรรมบรรยายในคอร์สปฏิบัติธรรม
‘มัคคานุคาเบื้องต้น’
ดูคลิปวีดีโอ “ความรัก หยดน้ำตา กับ ธรรมดาของสรรพสิ่ง”
สมัครเข้าคอร์สปฏิบัติธรรมได้ที่นี่
http://www.suanyindee.net
ศึกษาธรรมะจาก
อาจารย์ประเสริฐ อุทัยเฉลิม